สะตอฟอร์ยู ::: สนับสนุนให้คนใต้ได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น!!!

มีตำนานเล่าว่า  นายแก้วชาวเมืองนครศรีธรรมราช เป็นนายบ้านอยู่ที่ตำบลปากจั่นในปัจจุบัน จากการจับเต่ากระสีทองไปถวายเจ้าเมืองชุมพรซึ่งนำไปถวายพระเจ้าอยู่หัวอีกต่อหนึ่ง ทำให้นายแก้วได้รับความดีความชอบพระทานบรรดาศักดิ์เป็นพระแก้วโกรพ  เจ้าเมืองตระหรือเมืองกระ  พระแก้วโกรพได้ส่งบุตรชายไปศึกษาศิลปวิทยาที่เมืองนครศรีธรรมราช  ด้วยหวังจะให้มาเป็นเจ้าเมืองสืบแทนตน    ระหว่างนั้นนายแก้วได้นางจันเป็นภรรยาอีกคนหนึ่ง เมื่อนายทองบุตรชายกลับมา  ได้ผูกสมัครรักใคร่ได้เสียกับนางจัน ความเกรงว่าบิดาจะทราบเรื่องจึงคิดทำปิตุฆาต แต่พระแก้วโกรพทราบก่อน จึงโกรธมาก สั่งจับบุตรชายใส่ขื่อคาไปฆ่าทิ้ง

แต่นายทองสำเร็จวิชาอยู่ยงคงกะพันมา  การเฆี่ยนตีหรือใช้อาวุธจึงไม่เป็นผล บิดาจึงสั่งจับบุตรชายขึ้นขาหยั่ง โดยใช้ไม้ ๓ ต้นปักโคนทะแยงเป็นรูป ๓ มุม ปลายไม้ผูกติดกันไว้ แล้วให้เอาไปไว้ในถ้ำเขาแหลมเนียง ทรมานจนตายด้วยการอดอาหาร
นางน้อยผู้เป็นมารดาได้พยายามหาช่องทางส่งอาหารไปให้แต่ก็ไม่เป็นผล  อาจารย์ผู้ถ่ายทอดวิชาก็นำว่านจำนวนมากมาเพื่อช่วยเหลือ ก็ไม่ทันนายทองตายก่อนแล้ว

คติและแนวคิด
สาระสำคัญของตำนานเรื่องดังกล่าว  คือเรื่องราวความขัดแย้งระหว่างบิดากับบุตรชายในเรื่องชู้สาว ที่บุตรชายและภรรยาน้อยของตนมีต่อกันจนขั้นคิดทำปิตุฆาต และได้รับการลงโทษจากบิดาอย่างโหดร้าย ในขณะเดียวความรักและความห่วงใยของมารดาและอาจารย์ที่มีต่อบุตรชายและลูกศิษย์ก็ทำให้บุคคลเหล่านั้นแสวงหาวิธีการช่วยเหลือ เรื่องราวที่ปรากฏในตำนานจะเป็นที่มาของชื่อสถานที่ต่าง ๆ ในจังหวัดระนอง และพื้นที่ใกล้เคียง เช่น  เขาหยาง  ซึ่งสันนิษฐานว่าน่าจะมาจากคำว่า  ขาหยั่งที่เพี้ยนมาเป็น พยาง และขยางค์ นอกจากนี้ยังมีชื่อคลองลำเลียง แม่น้ำน้อย เกาะโลงทอง คลองจั่น เกาะคนที เกาะใส่ยา เกาะผี เป็นต้น

ส่วนคติและแนวคิดที่ได้รับจากตำนานเรื่องดังกล่าว  ก็คือ ให้ควรระวังความใกล้ชิดกันระหว่างหญิงชายซึ่งอาจนำไปสู่การผิดศีลธรรมได้  การสะท้อนถึงความรักของแม่ที่มีต่อบุตรแม้ว่าบุตรจะกระทำผิด นอกจากนี้การเปลี่ยนใจมายึดมั่นในหลักปฏิบัติทางพระพุทธศาสนาของพระแก้วโกรพ ทำให้ได้รับการยอมรับนับถือจากสมาชิกในชุมชนยกย่องให้เป็นพ่อตาหลวงแก้ว

ขอบคุณข้อมูลและรูปภาพจาก : http://www.muangkondee.com/index.php?topic=126.0